ازت چیزی نمیپرسم با اینکه

  شدم با اینهمه غصه هم آغوش

  یکی باید میومد توی دنیات

  که با قدرت بتونی رد شی از روش

  ازت چیزی نمیپرسم با اینکه

  چشای هردوتامون گریه داره

  چه میدونه کسی شاید یه روزی

  بازم همدیگه رو دیدیم دوباره

  یه روزی میشه که مثل من اینجا

  توهم با غصه هات هم تخت میشی

  من اینقدر مرد بودم که ببینم

  تو داری با کسی خوشبخت میشی

  نه با فکر من آروم میشه دنیات

  نه با فکر تو آروم میشه قلبم

  تو اینقدر تو خودت بودی که حتی

  نفهمیدی من از این خونه رفتم

  با این حالی که من دارم نمیشه

  یه روزم مثه سابق زندگی کرد

  یه روز میفهمی من چی گفته بودم

  شاید اون روز حق دادی به این مرد

بوی دروغ

سلام ای یار بازیگر، کجایی؟

خوشی با او ، شنیدم ، خوش به حالت

رها ، تنها ، نخواهد کرد اما

مرا یک دم به حال خود ، خیالت

شنیدم گفته ای با او هم از عشق

شنیدم دَم زدی از بی قراری

برایش از محبت قصه گفتی

به او گفتی که او را دوست داری

نفس در سینه زندان میکنم چون

هوا مسموم از بوی دروغ است

نمی آیم سراغت چند وقتیست

سرت بی حد و اندازه شلوغ است

نمی دانم چرا افتاد یادم

به ناگه خاطرات خوب باهم

نمی شد باورم هرگز که یک روز

به پایان می رسد رؤیای ما هم

شنیدی پشت ما مردم چه گفتند؟!

شنیدی مات این تقدیر ماندند؟!

از اینکه بَندِ ما بُرید ، آنها

تمام عشق را بیهوده خواندند

اگرچه صاف و صادق بودم ، اما

چرا گفتند مردم ساده لوحم ؟!

اگرچه بی تو تنها ماندم اما

مرا تنها نخواهد کرد این غم